Κάποτε οι Ελληνες πνευματικοί άνθρωποι μιλούσαν και έγραφαν με έμμετρο ή με πεζό λόγο και ο λόγος τους ήταν διδακτικός, συγκινητικός και άγγιζε τις ψυχές των Ελλήνων. Τώρα οι Ελληνες "βουβάθηκαν" στην Ελλάδα και αντί αυτ΄ων μιλούν οι ψυχάκηδες της τηλεόρασης με ξύλινο λόγο, και οι πολιτικοί με ένα νεκρό, κούφιο, και άλογο λόγο= λόγο χωρίς λογική.

Πιο κάτω θα κάνω μια ανάλυση του ποιήματος αυτού του μεγάλου ποιητή Κωστή Παλαμά για να φανεί η δραματικότητα του και η αιώνια κατάντια της Ελληνικής φυλής, οπου βγάζεοι μεγάλους ήρωες αλλά και μέγιστους προδότες.

ΠΟΙΗΜΑ ΤΟΥ ΚΩΣΤΗ ΠΑΛΑΜΑ, ΕΤΟΣ 1908

1

“Γύριζε, μή σταθής ποτέ, ρίξε μας πέτρα μαύρη,

ο ψεύτης είδωλο είναι εδώ, το προσκυνά η πλεμπάγια,

η Αλήθεια τόπο να σταθή μια σπιθαμή δέ θάβρη.

Αλάργα. Νέκρα της ψυχής της χώρας τα μουράγια.

2

Η Πολιτεία λωλάθηκε, κι απόπαιδα τα κάνει

το Νου, το Λόγο, την Καρδιά, τον Ψάλτη, τον Προφήτη·

κάθε σπαθί, κάθε φτερό, κάθε χλωρό στεφάνι,

στη λάσπη. Σταύλος ο ναός, μπουντρούμι και το σπίτι.

3

Από θαμπούς ντερβίσηδες και στέρφους μανταρίνους

κι από τους χαλκοπράσινους η Πολιτεία πατιέται.

Χαρά στους χασομέρηδες! Χαρά στους αρλεκίνους!

Σκλάβος ξανάσκυψε ο ρωμιός και δασκαλοκρατιέται.

4

Δεν έχεις, Όλυμπε, θεούς, μηδέ λεβέντες η Όσσα,

ραγιάδες έχεις, μάννα γή, σκυφτούς για το χαράτσι,

κούφιοι και οκνοί καταφρονούν τη θεία τραχιά σου γλώσσα,

των Ευρωπαίων περίγελα και των αρχαίων παλιάτσοι.

5

Και δημοκόποι Κλέωνες και λογοκόποι Ζωίλοι,

Και Μαμμωνάδες βάρβαροι, και χαύνοι λεβαντίνοι·

Λύκοι, κοπάδια, οι πιστικοί και ψωριασμένοι οι σκύλοι

Κι οι χαροκόποι αδιάντροποι, και πόρνη η Ρωμιοσύνη!”

(1908)

ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΠΟΙΗΜΑΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΣΤΡΑΤΗ

ΣΤΡΟΦΗ 1

Γύριζε μη σταθείς ποτέ , ρίξε πίσω σου μια μαύρη πέτρα, γιατί εδώ στην Ελλάδα ο ψεύτης γίνεται είδωλο που το προσκυνάει ο όχλος. εδώ η αλήθεια δεν βρίσκει ούτε μια σπιθαμή τόπο για να σταθεί, Μακρυά φύγε, τα μουράγια της Χώρας είναι νέκρα της ψυχής.

ΣΤΡΟΦΗ 2,

Η πολιτεία τρελάθηκε , και κάνει απόπαιδα το Νου =τη διανόηση, τον Λόγο= το λόγο του Χριστού,, την Καρδιά, τον Ψάλτη , τον Προφήτη . πετάει στη λάσπη κάθε σπαθί, κάθε φτερό, κάθε χλωρό στεφάνι,. Ο ναός γίνεται σταύλος , και φυλακή γίνεται το σπίτι.

ΣΤΡΟΦΗ 3

Η πολιτεία είναι καταπατημένη από θαμπούς δερβίσηδες, από μανταρίνους στεγνούς = οι ανώτεροι πολιτικοί και στρατιωτικοί λειτουργοί της αυτοκρατορικής Κίνας, οι οποίοι στην κινεζική γλώσσα ονομάζονταν κου-ουέν. Σήμερα, ο όρος χρησιμοποιείται για κάθε δημόσιο υπάλληλο ή αξιωματούχο που υπηρετεί τυφλά τους ανώτερούς του, με μοναδικό σκοπό την άνοδό του στην ιεραρχία.) και από χαλκοπρασινους ανθρώπους ( Εδώ ο προφήτης Παλαμάς μιλάει για την καταπάτηση της Χώρας από εκατομμύρια θαμπούς = κρυμμένους που δεν φαίνονται δερβίσηδες. Ποιοί είναι οι δερβίσηδες?)

οι χασομέρηδες έχουν χαρά, και χαρά έχουν οι αρλεκίνοι =οι γελωτοποιοί,

ο Ρωμιός ξανάσκυψε και έγινε σκλάβος, και κυβερνιέται από δασκαλάκια που είναι κατά τον Παλαμά οι νέοι δάσκαλοι και καθηγητάδες της αθείας).

ΣΤΡΟΦΗ 4

Δεν υπάρχουν πια Θεοί στον Ολυμπο, δεν υπάρχουν λεβέντες στην Οσσα, Μάννα γη βγάζεις μόνο ραγιάδες σκυφτούς, μόνο για να δίνουν το χαράτσι ( το χαράτσι στους Ευρωπαίους), κούφιοι άνθρωποι και αργοί περιφρονούν τη θεια τραχια σου γλώσσα, περίγελα ( κορόιδα) των Ευρωπαίων και γελωτοποιοί ( παλιάτσοι) των αρχαίων Ελλήνων ( δηλαδή οι αρχαίοι θεωρούν παλιάτσους τους απογόνους τους σύγχρονους Ελληνες, εμάς δηλαδή).

ΣΤΡΟΦΗ 5

Εδώ υπάρχουν μόνο δημοκόποι = δημαγωγοί Κλέωνες και λογοκόποι= λογάδες Ζωίλοι που λένε πολλά λόγια και δεν κάνουν τίποτα, και λεφτάδες βάρβαροι ( ποιοί είναι οι βάρβαροι λεφτάδες, ποιοί επιχορηγούν αυτή τη κατάσταση στην Ελλάδα), και υπάρχουν και ανατολίτες αποχαυνωμένοι, κοπάδια λύκοι (που λυμαίνονται την Ελλάδα)πο είναι οι έμπιστοι= πιστικοί ( του καθεστώτος) και ψωριασμένοι οι σκύλοι, και χωρίς καμμια ντροπή οι διασκεδαστές (προφανώς προφητεύει τους διασκεδαστές της τηλεόρασης) και έτσι η Ρωμιοσύνη έχει καταντήσει πορνη.,

Σχόλιο Κωνσταντίνου Στρατή

Εκατόν έντεκα χρόνια έχουν περάσει από τοτε που ο Παλαμάς έγραψε αυτό το ποίημα και οι στίχοι του είναι δραματικά μέχρι ποταμού δακρύων επίκαιροι, λες και το έγραψε για την εποχή μας. Το ποίημα αυτό είναι άκρως λυπηρό και δραματικό και τραγικό γιατί περιγράφει την κατάντια της Πατρίδας μας και ημων των Ελλήνων.

Κωνσταντίνος Στρατής

Μεσαριά Ανδρος