Η πινακίδα αυτή σκαλιστή σε πέτρα μεγάλων διαστάσεων είναι από το έτος 1912 και γράφει: ΟΔΟΣ ΡΑΟΥΣΑ ΔΑΠΑΝΗ ΑΛΚΙΒΙΑΔΗ ΕΜΠΕΙΡΙΚΟΥ 1912. Οι πρόγονοι μας ονόμαζαν ΟΔΟΥΣ τους δρομίσκους που ήταν οριοθετημένοι εκατέρωθεν με τοίχους και με στήματα, με πελεκητά σκολοπάτια κλπ. όπως π.χ. έχουμε τη Οδό Αθηναίου στις Στραπουριές. Ήρθαν όμως ξενόφερτοι στην Ανδρο και ονόμασαν συλλήβδην ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ, και τους παλαιους ακόμη και τους μεσαιονικούς δρόμους τους ονομάζουν σήμερα "μονοπάτια" ( Βλέπε τις διαφημίσεις τους "Τα μονοπάτια της Άνδρου" . Τα μονοπάτια όμως αλλοιώς τα καταλαβαίνουμε εμείς οι παλιοί Ανδριώτες, είναι το ίχνος που αφήνουν στη γη χωρίς καμμιά οριοθέτηση είτε τα παπούτσια των πεζών , είτε οι οπλές των φυτοφάγων ζώων. Και αυτά τα ίχνη των μονοπατιών σβήνουν όταν παύσουν να διαβαίνουν άνθρωποι και ζώα από εκεί. Οι σύγχρονοι λοιπόν τα έχουν μπλέξει και μονοπάτια και δρόμους και όλα μαζί "αχταρμάς" τα ονομάζουν μονοπάτια , χωρίς όμως ολα να είναι μονοπάτια. Ενώ θα έπρεπε να ονομάζονται ΠΑΛΑΙΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΤΗΣ ΑΝΔΡΟΥ. Υ/Γ 1 Όσον αφορά τη λέξη "ξενόφερτοι" Aπό παλιά στην Ανδρο συνηθίζονταν τους μη Ανδριώτες να τους αποκαλούν "ξένους". Μάλιστα προπολεμικά, αλλά και μεταπολεμικά στα Ανδριώτικα φορτηγά βαπόρια έλεγαν οι παλιοί Ανδριώτες , "στο βαπόρι υπηρετούσαμε 20 Ανδριώτες και 10 "ξένοι." Οι "ξένοι¨μπορεί να ήταν άλλοι νησιώτες Ελληνες ή στεριανοί. Αλλά και στην αρχαία Ελλάδα , οι "ξένοι" ήταν Ελληνες από άλλη πόλη. Οι άλλοι οι μη Ελληνες ήταν βάρβαροι. Στο ρητό "Ω ξειν αγγέλοις Λακεδαιμονίοις κλπ. ( Ω ξένε πες στους Λακεδαιμονίους κλπ) αναφέρονται ως ξένους στους άλλους Ελληνες από άλλες πόλεις -κράτη, τους Πέρσες όμως τους αποκαλούσαν βαρβάρους. Υ/Γ 2 Επί πλέον επεξηγώ: δεν την έγραψα υποτιμητικά τη λέξη ξενόφερτοι. . 'Ηθελα να πω οτι επειδή δεν είναι ντόπιοι, δεν γνωρίζουν πώς αποκαλούσαν τους παλαιούς δρόμους οι παλιοί Ανδριώτες, και πώς διέκριναν τα μονοπάτια από τις οδούς. Σε κάθε περίπτωση τους ευχαριστώ για το έργο τους.