Ενα άλλο χαρακτηριστικό της χαράς εκτός από τη σταθερότητα είναι και η μονιμότητα της μέσα στην ψυχή του ανθρώπου, σε όλο το χρόνο της ζωής του έως και του θανάτου . Η χαρά σαν καρπός του Αγίου Πνεύματος παραμένει πάντα μέσα στον άνθρωπο εντός του οποίου κατοικεί ο Χριστός σε όλες τις καταστάσεις της ζωής του, ακόμη και στις πιο θλιβερές, ακόμη και στο θάνατο ενός προσφιλούς του προσώπου.
Αυτό φυσικά φαίνεται πολύ περίεργο. Και εύλογα θα πει κάποιος :
"Μα, πώς είναι δυνατόν να συμβαίνει αυτό;" Και όμως δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά γιατί και ο θάνατος, εφόσον μέσω αυτού η ψυχή του ανθρώπου οδηγείται στην αιώνια ζωή, εμπεριέχει το στοιχείο της χαράς και της μακαριότητας-ευτυχίας αν και η λύπη μας και η θλίψη μας είναι μεγάλη μπροστά στο μυστήριο του θανάτου..
Και αυτό αποδεικνύεται εκ του οτι όλες οι εορτές και πανηγύρεις των αγίων της Εκκλησίας εορτάζονται κατά κανόνα την ημέρα της κοίμησεως των, που το τέλος σχεδόν των περισσοτέρων ήταν μαρτυρικό.
Καί όμως η Εκκλησία θεωρεί ημέρα εορτής και πανηγύρεως την κοίμηση των αγίων της ακόμη και με μαρτυρικό θάνατο!
Η ιδια η νεκρώσιμη ακολουθία της οποίας έχω κάμει την ερμηνεία μετά σχολίων και βρίσκεται σε αυτό το blog μου από την 1 Μαίου του έτους 2015 (https://konstratis.blogspot.com/2015/05/blog-post_1.html στην αρχειοθήκη ιστολογίου) εμπεριέχει καλά κρυμμένο το στοιχείο της χαράς που είναι καρπός του Αγίου Πνεύματος.
Διαβάστε την ακολουθία ολη, οσοι έχετε χρόνο και ενδιαφερόσαστε για αυτά τα πράγματα, και λίγο αν προσέξετε θα το διαπιστώσετε και εσείς οι ίδιοι ότι εκτός από τα άφθονα παρηγορητικά στοιχεία έχει οπως προείπα καλά κρυμμένο και το συναίσθημα αυτό της αληθινής μακαριότητας και ευτυχίας της ανθρώπινης ψυχής.
Τούτο το αντιλαμβανόμαστε καθαρά ακούγοντας το Ιερό Ευαγγέλιο που διαβάζεται κατά την νεκρώσιμη καθώς επίσης επίσης και το Αποστολικό ανάγνωσμα, και τους Μακαρισμούς.
Με αυτή την έννοια δεν επιτρέπεται οι πενθούντες Χριστιανοί έστω και αν έχουν χάσει το πιο προσφιλές τους πρόσωπο, να μην εκκλησιάζονται κατά τις χαρμόσυνες μεγάλες εορτές της Εκκλησίας μας, και να λένε " έχω πένθος δεν πάω τέτοια μέρα στην Εκκλησία!"
Αντιθέτως είναι μεγαλύτερη ανάγκη για τους πενθούντας, οπως και για όλους να εκκλησιάζονται και τις ημέρες αυτές γιατί έτσι απαλύνεται ο πόνος τους και η θλίψη τους.
Κωνσταντίνος Στρατής
Μεσαριά Ανδρος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.